Nog eventjes...

...en dan ga ik al op outreach!! Volgende week en de week erna hebben we nog les, vooral over het land waar we heen gaan, en dan is het al zover! We zijn veel aan het voorbereiden, leren dans en drama, hebben discussies over kledingvoorschriften (voor Brazilianen echt een probleem, moeten alles zo'm beetje nieuw kopen omdat hun kleren te bloot zijn) en hebben veel bijeenkomsten omdat de financiën nog steeds niet rond zijn. Er zijn mensen die nog steeds hun DTS hier moeten betalen. Maar tot nu toe hebben we 19 van de 28 tickets kunnen kopen door middel van giften aan de school! Dus we komen er wel... Met een beetje meer geduld elke dag.

Op dit moment, deze week, hebben we les van Jim Stier, hij is de oprichter van YWAM hier in Brazilië en heeft dus erg veel ervaring en kennis om met ons te delen! Als ik zo hoor van de staff zijn we echt bevoorrecht als DTS met zoveel goede sprekers!
Deze laatste weken is het programma wel ontzettend vol. Ik heb laatst mijn uren geteld van alle lessen, werkuren, project, small groups... En kwam uit op 55 uur! Daarnaast nog boeken lezen, journal bij houden elke week, zelfstudie om alles te laten bezinken, voorbereiden van bidstonden... en niet te vergeten, uitrusten!

Dus vorige week was ik een beetje ziekjes en zat ik er weer even doorheen. Ik miste mijn eigen privacy ontzettend, mijn eigen tijd inplannen, het voeren van wat diepere gesprekken met mensen, het alleen slapen in je eigen kamer! Brazilianen zijn heel erg relatie gericht, maar meer horizontaal en niet diep als wij, dus veel vriendschappen die ze dan ook heel makkelijk maken. Dus elke keer als je iemand ziet lopen moet je ontzettend vrolijk hoi zeggen of anders betrekken ze het heel erg op zichzelf. Zo klopte ik op de deur van de slaapkamer naast mij om voor Sonia te vragen en een ander meisje uit de kamer was echt beledigd omdat ik steeds naar Sonia vraag.. Maar met Sonia heb ik echt een goede vriendschap opgebouwd, want ze spreekt engels en met haar kan ik gewoon gesprekken voeren! Ik kan eigenlijk met iedereen van de DTS erg goed opschieten, maar kan gewoon niet diep gaan vanwege de taal...
Dus je bent constant mensen aan het bevestigen en dat kostte me best veel energie in het begin. Nu ben ik er wat meer aan gewend, maar als je niet lekker in je vel zit heb je daar gewoon echt geen zin in! Mensen gaan dan niet even naast je zitten en met je praten, ze houden afstand want huilen doen ze hier alleen als er iets ergs met je is, maar proberen je op te beuren terwijl je daar dan juist geen zin in hebt!
Maargoed dat was vorige week.. Ik was ontzettend moe en miste mijn vrije tijd, maar juist door zo'n vol programma leer je veel. Want al met al is DTS niet om je hoofd vol te stoppen met informatie over God en het zendingswerk, maar te leren toepassen en op basis van relaties te leren. Dus juist in frustrerende momenten leer je het meest!

Afgelopen weekend was de familie van Sônia hier in Fortaleza (haar ouders en twee zussen) en zondag ben ik samen met Andres (jongen uit Acuador/Spanje) en Murilo (stafflid) naar de stad te gaan en werden we meegenomen naar een luxe Japans restaurant! Het eten was echt heerlijk en super leuk om alvast de sfeer en cultuur te proeven van Azië! En zoals je op de foto's kunt zien hebben we 's avonds ook nog uitgebreid pizza gegeten. Ze hadden zoveel besteld (je besteld hier grote familie pizza's) dat we een hele overgebleven pizza mee terug naar de basis konden nemen om mijn mede studenten mee te verrassen! (je kunt hier in restaurants je overgebleven eten gewoon laten inpakken en mee naar huis nemen...)

Verder wat foto's van de basis, in de les, presentaties van het boek dat we moesten lezen deze week, werktaken van de jongens: alle bomen zijn kaal hier op de basis. De drie foto's van twee meisjes met mijn laptop zijn van Geici(ane) links en Val(diane) rechts. Zij zijn mijn lieve, engels sprekende, small-group- en kamergenootjes, die nu (zoals je kunt zien) na twee maanden een beetje beginnen los te komen ;) Ooh en een foto van mij met mijn verknipte longsleeves, want ik kan hier geen kleding kopen, waar ik op gerekend had, alles is veel en veel te kort!!

Verder heb ik nog wat leuke nieuwtjes van thuis, maar ik heb nog even geduld, want weet niet of ik het al bekend mag maken!
Dus gek misschien voor jullie om in te leven in leven hier, maar ik vind het ook moeilijk voor te stellen hoe alles is als ik straks weer terug kom!
Dus schroom niet me te mailen en me up te daten over alles in Nederland!

Ik ga vanavond maar eens vroeg mijn bedje op zoeken... Nadat ik de foto's heb geladen natuurlijk!

Slaap lekker en voor jullie alweer een goedemorgen bijna!

Veel liefs en een Braziliaanse knuffel, tia Suus